Kendi Yatağında Yatmak İstemeyen Çocuklara Nasıl Davranılmalı?

Çocuk doğduğu andan itibaren anne kokusu ve annenin koruması altında uyumaya alışır. Bu dönemlerde sürekli anneyi hisseder. 2 yaşına kadar bu durum devam eder. Sonrasında çocuğun dış dünyayla olan bağlantısı gelişmeye başlar ve merakla her konuda öğrenmeye açıktır. Artık her türlü oluşumu sürekli olarak çekmeye başlarlar. Bu dönem içerisinde bazı hayaller ve kavramlar arasında bağlantı kurmakta zorlanırlar. Bu nedenle somut algıladıklarının dışında gelişen her şeyden korku duymaya başlarlar.

Bu dönemde çocuğun odasının ve yatağının ayrılması onun karanlıktan korkmasına ve yalnız kalınca oluşan gölgelerin ya da ani korkuların etkisinde kalmasına neden olur. Çünkü dokunamadıkları ve kavrayamadıkları bu soyut kavramlar onların endişelenmesine etki eder. Bu yüzden güven hissini duymak, ebeveynleriyle yatmak ve onların korumasında olmak isterler.

Peki bu durumda ne yapmak gereklidir?

Ona sürekli korkacak bir şey yok diyerek zorlamaya kalkarsanız daha çok tedirgin olmasına yol açarsınız. Ona bu korkuları ve endişeleri için anlayış göstererek onu dinlemeye ve yardımcı olmaya çalışmalısınız. Korkuyla ve endişe ile uykuya dalması onu huzursuz yapar. O nedenle ona bu konuda ılımlı yaklaşarak sakinleşmesine fırsat vermeli, bir müddet alışana ve uyuyana kadar yanında kalmalısınız. Sürekli uyanması durumunda sık sık yanına giderek onun elini tutarak ya da sevgi içeren davranışlarınızla destek olmalısınız. Kendi yatağında uyuma deneyimini kısa sürede değil; sürekli anlayış sağlayarak zamanla alışmasını sağlamalısınız.

Belli zaman sonra artık tek başına uyua alışacak ve yavaş yavaş korkuları da bitecektir. Arada ağladığında yanınıza almamalı ve yanına giderek onun uykuya dalmasını beklemeniz daha sağlıklı olacaktır. Bu sayede sizinle değil kendi başına yatması gerektiğini de öğrenmiş olacaktır.